Na Archipelagu dzieje się co niemiara, co z resztą łatwo sobie wyobrazić, zważywszy na skalę zarówno obszarową jaki demograficzną Indonezji. Nie wszystkie „njusy” z wysp są jednak ważkie i ciekawe dla statystycznego mieszkańca Kraju nad Wisłą, stąd pomysł comiesięcznej przefiltrowanej porcji informacji w pigułce. Będzie więc trochę polityki, szczypta religii, ciut turystyki, może nieco kuchni i innego tak zwanego pitu-pitu z Kraju 17-tu tysięcy wysp i wysepek, położonego po drugiej stronie kuli ziemskiej, kilkanaście tysięcy kilometrów od państwa Poladnia. Tyle tytułem wstępu by nie zamęczać czytających i … do rzeczy.
Na czoło listopadowych wydarzeń wysuwa się moim zdaniem zamach terrorystyczny z miasta Medan na Sumatrze. 13-tego listopada, zamachowiec z plecakiem wypełnionym materiałami wybuchowymi wszedł na teren placu przed komendą główna Policji i tam się … „zdetonował”. Nie wiadomo, czy nie zauważył iż kilkanaście metrów obok odbywał się apel funkcjonariuszy, czy też doszło do przedwczesnej niezamierzonej eksplozji, tym nie mniej, poza samym Sprawcą nikt nie zginął a tylko kilka osób odniosło obrażenia nie zagrażające życiu.
Jak wykazało wszczęte postepowanie, terrorysta działał w grupie, którą szybko rozpracowały najsprawniejsze indonezyjskie oddziały do walki z terroryzmem, czyli Desus 88. W trakcie nalotów na meliny Organizacji, zastrzelono dwóch delikwentów i dokonano kilku aresztowań. Wśród zatrzymanych była między innymi żona samobójcy, która planowała podobny atak na najpopularniejszej indonezyjskiej wyspie Bali.
Niestety zarówno sam atak, jak i coraz gorętsza atmosfera sporów religijnych w Republice Indonezji, wpisują się w niechlubną statystykę, opublikowaną ostatnio przez instytut Setara. Wynika z niej, iż przez ostatnie 10 lat w Indonezji dochodziło rocznie do około (uśredniając) 200 aktów przemocy na tle religijnym.
Z innych ciekawostek politycznych, warto wspomnieć o szeptanych w kuluarach parlamentu propozycjach zmiany prawa o maksymalnym, dwukadencyjnym sprawowaniu władzy przez Prezydenta Republiki. Nie wiadomo dokładnie, czy to tylko i wyłącznie inicjatywa lobby popierającego zmiany, jakich podjął się urzędujący drugą kadencją Joko Widodo, czy też „inicjatywa” ma swoje źródło w Nim Samym, co zakrawało by już na tzw. Suhartyzm.
Skoro jednak jesteśmy przy prezydencie Jokowi, warto w listopadzie zauważyć, iż jego były partner polityczny i vice gubernator stolicy, a po wyborze Jokowi na pierwszą kadencję, już gubernator miasta Dżakarta – Ahok, został prezesem koncernu naftowego Pertamina.
Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt że Ahok bardzo szybko wskakuje do pociągu zwanego Nowe Otwarcie, po odbyciu dwuletniej, bardzo kontrowersyjnej kary za bluźnierstwo przeciwko Koranowi i religii.
Z tematów lżejszych warto zauważyć, iż i w Indonezji ważne są zmiany klimatyczne na ziemi. Szacuje się, że do roku 2050, czyli jak by nie patrzeć prawie niebawem, blisko 10 % Indonezyjczyków, mieszkańców przybrzeżnych miast i miasteczek, zagrożonych będzie podtopieniami.
„Turystyka” będąca jednym z głównych motorów i kół zamachowych gospodarki Indonezji, dwoi się i troi, by skusić większe rzesze mieszkańców świata na Wakacje w Indonezji. Stąd nowy pakiet stworzony przez ministerstwa zdrowi i turystami. Mowa w nim o tzw. Turystyce Zdrowotnej, mającej w swojej misji super duet, wypoczynek plus leczenie, zarówno w sferze ciała jak i ducha.
Więcej codziennych lub prawie codziennych informacji z Indonezji znajdziecie na moim profilu na twitter
Piotr Śmieszek
by 