Indonezja, najludniejszy kraj muzułmański na świecie pochwalić się może niebagatelną liczbą wyznawców dominującej pod swym dachem religii. Ponad 200 milionów obywateli żyje na archipelagu w rytmie pięciu codziennych modlitw Shalat, będących kręgosłupem każdego dnia dla dobrego muzułmanina. Aby wierni mieli się gdzie modlić powstają też wciąż nowe meczety i modlitewnie, których liczba może niejednego zaszokować. Samych tylko meczetów jest w Republice Indonezji 240 tysięcy, co daje średnio ośmiuset wiernych na jedną świątynię. Ale poza tym jest jeszcze prawie drugie tyle (głównie na Jawie) tak zwanych mushol, czyli modlitewni. Modlitewnia to świątynia niższej rangi, która znaleźć się może absolutnie wszędzie. Centrum handlowe, multikino, restauracja, szkoła itd., … wszak Adzan czyli wezwanie do modlitwy „dopaść” Cię może w każdym z tych miejsc właśnie.
Ciekawe i odważne zarazem zestawienie statystyczne dotyczące ziemi sundajskiej czyli prowincji Jawa Zachodnia przewinęło się w ubiegłym tygodniu w indonezyjskich mediach. Okazuje się, iż tylko w tej jawajskiej prowincji meczetów i musholi jest już 162 000 w tym ponad 60 % zbudowano bez odpowiedniego zezwolenia budowlanego, czytaj samowolnie, i dodatkowo na gruntach nie posiadających odpowiednich certyfikatów. Jak widać ani skala zjawiska ani jego forma nie spotyka się tutaj z urzędowym czy tym bardziej społecznym sprzeciwem. Szkoda że głośna kilka miesięcy temu kwestia budowy kościoła w dzielnicy stolicy Bogor, staje okolicznym obywatelom niczym przysłowiowa ość w gardle. Szkoda tym bardziej, iż kościół ów planowano – planuje się zbudować na ziemiach posiadających potrzebny certyfikat i zgodnie z pozwoleniem wydanym przez odpowiednie urzędy. Tolerancja jak widać czasami nie jedno ma imię.
by 